6ο Πανελλήνιο συνέδριο Γνωσιακών Ψυχοθεραπειών

Το Διαθεωρητικό Μοντέλο Αλλαγής των Prochaska και DiClemente (1983) ειναι ενα καινοτόμο θεωρητικό μοντέλο θεραπευτικής παρέμβασης το οποίο προωθεί την υγιή, βήμα προς βήμα, αλλαγή στη συμπεριφορά των θεραπευομενων περιγράφοντάς την μέσα απο συγκεκριμένα στάδια και επίπεδα . Το μοντέλο χρησιμοποιήθηκε αρχικά για την αντιμετώπιση των εξαρτήσεων με θετικά αποτελέσματα ενώ πλέον εφαρμόζεται ως θεωρητική βαση για την σχετικά νέα προσέγγιση της Συνθετικής Ψυχοθεραπείας η οποία ενσωματώνει τα εργαλεία αλλα και το θεωρητικό υπόβαθρο διαφόρων σχολών και επιλέγεται απο πολλούς θεραπευτές εξαιτίας της αποτελεσματικότητάς της στην κλινικήπράξη. Μία απο τις σχολες που μπορεί να βρει χώρο στη συνθετική προσέγγιση ειναι και η γνωστικοουμπεριφορική προσέγγιση λογω της αποτελεσματικοτητας της σε συνήθεις ψυχοπαθολογικές κατηγορίες οπως οι διαταραχές του άγχους και οι συναισθηματικές διαταραχές αλλά και εξαιτίας του πλούτου των επιλογών σε προσφερόμενες τεχνικές. Μέσα από τη μελέτη δύο περιπτώσεων διαφορετικού κλινικού ενδιαφέροντος θα γίνει μια προσπάθεια παρουσίασης του τρόπου με τον οποίο μπορεί να ενσωματωθεί θεωρητικά η γνωστικοσυμπεριφορική προσέγγιση εντός του πλαισίου της Συνθετικής Ψυχοθεραπείας αλλά και πρακτικά μέσα από το Διαθεωρητικό Μοντέλο Αλλαγής, με την εφαρμογή γνωστών εργαλείων της (γνωστική αναδόμηση, παιχνίδια ρόλων, συμπεριφορικό πείραμα, νοερή εικόνα, ψυχοεκπαίδευση κ.α.) στα διάφορα στάδια και επίπεδα αλλαγής, καθώς επίσης και των αποτελεσμάτων της σύνθεσης αυτής.
​